Royal Academy of Cambodia
ភ្នំពេញ៖ មកដល់ពេលនេះ អត្ថន័យនិងប្រតិកម្មចំពោះបុណ្យនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ (Valentine's Day) ត្រូវបានគេយល់ដឹងនិងមើលឃើញស្ទើរតែគ្រប់គ្នាក្នុងសង្គមខ្មែរ។ ប្រតិកម្ម ឬការឆ្លើយតបខ្លះ មានលក្ខណៈគួរឱ្យសរសើរ ឯប្រតិកម្ម ឬការឆ្លើយតបខ្លះទៀត មានលក្ខណៈមិនសមស្របដែលហាក់ដូចជាបង្ហាញឱ្យថាមានការភ័យស្លន់ស្លោជ្រុលពេកចំពោះឥទ្ធិពលនៃបុណ្យ Valentine's Day។
ឆ្លងតាមរយៈនៃការសង្កេត យើងបានមើលថា ប្រតិកម្មចំពោះ Valentine's Day នេះ មានទាំងកម្រិតបុគ្គល កម្រិតស្ថាប័ន និង កម្រិតផ្សេងៗទៀត។ យុវវ័យមួយចំនួន ជាពិសេស យុវវ័យដែលមានសេរីភាពច្រើននិងរស់នៅទីក្រុង បានទទួលយកឥទ្ធិពលនៃបុណ្យនេះ ព្រមទាំងហ៊ានអះអាងដោយភាន់ច្រឡំថា បុណ្យនេះគឺប្រពៃណីខ្មែរទៀតផង ឯយុវជនខ្លះទៀតមិនខ្វល់ថា បុណ្យនេះមានប្រភពមកពីណាទេ ពួកគេគ្រាន់តែដឹងថា ក្នុងឱកាសនេះ គេអាចបង្កការសប្បាយតាមរយៈការទិញផ្កា ឬ អំណោយ(កាដូ) ជូនសង្សា ឬមិត្តស្រី/មិត្តប្រុស ឬ ក៏នាំសង្សារបស់ពួកគេទៅកម្សាន្តតាមកន្លែងកម្សាន្តផ្សេងៗ ហើយក្នុងករណីខ្លះទៀតក៏ធ្លាប់មានការលើកឡើងថា ពួកយុវជនបានយកឱកាសនេះ ដើម្បីចាប់ផ្ដើមប្រគល់ខ្លួនប្រាណជាលើកដំបូង ឬ លើកបន្តបន្ទាប់ជូនសង្សារបស់ពួកគេផងដែរ។
ចំពោះមជ្ឈដ្ឋានអ្នកអភិរក្សវិញ បានលើកឡើងថា មិនគួរអនុញ្ញាតឱ្យបុណ្យនេះមានឥទ្ធិពលមកលើសង្គមខ្មែរទេ ពីព្រោះនាំឱ្យប៉ះពាល់ដល់វប្បធម៌និងទំនៀមទម្លាប់របស់ខ្មែរ។ ស្របនឹងគំនិតនេះ និងក្នុងបំណងចង់ធ្វើអន្តរាគមន៍ទប់ស្កាត់ Valentine's Day យើងក៏បានឃើញក្រសួងខ្លះ អំពាវនាវឱ្យយកឱកាសនេះ ទៅធ្វើជាថ្ងៃនេះបុណ្យរំលឹកគុណឪពុកម្ដាយ អ្នកមានគុណ ឬ លោកគ្រូ អ្នកគ្រូទៅវិញ។ ការបង្វែរថ្ងៃ «Valentine's Day» នេះទៅជាថ្ងៃសម្រាប់ការធ្វើសកម្មភាពផ្សេងៗបែបវិជ្ជមាន ស្ដាប់ទៅហាក់ដូចជាគួរឱ្យកោតសរសើរដែរ ប៉ុន្តែ បើយើងពិចារណាឱ្យវែងឆ្ងាយបន្តិចទៅ យើងអាចមើលឃើញថា ការធ្វើបែបនេះ ក៏ហាក់ដូចជាបានរួមចំណែកក្នុងការអបអរសាទរ បុណ្យនេះដែរ ដោយគ្រាន់តែមានគោលបំណងផ្សេង។ ម្យ៉ាងទៀត វាក៏អាចមានន័យថា សង្គមរបស់យើងមិនមានគំនិតថ្មី ឬ មិនចេះធ្វើថ្មីដោយខ្លួនឯងនោះទេ សូម្បីតែពិធីបុណ្យក៏មិនចេះបង្កើតដែរ រង់ចាំតែបង្វែរថ្ងៃបុណ្យរបស់បរទេសទៅជាថ្ងៃបុណ្យរបស់ខ្លួនឯងតែប៉ុណ្ណោះ ដែលបង្ហាញឱ្យឃើញថា ខ្មែរគ្មានការបង្កើតថ្មី គ្មានការស្រាវជ្រាវ គ្មានរបកគំហើញ គ្មានផែនការអភិវឌ្ឍន៍សង្គម គ្មានគំនិតច្នៃប្រឌិត និង គ្មានទស្សនវិជ្ជា ជាដើម។ ហើយផ្ទុយទៅវិញ ខ្មែរគ្រាន់តែជាអ្នកចម្លងអ្វីៗពីបរទេស ដោយគ្រាន់តែយកមកកែសម្រួលបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ ដូចជា ការចម្លងបទភ្លេង បទចម្រៀង ប្លង់ ឬ រចនាបទណាមួយពីបរទេស ជាដើម។
យើងយល់ថា ខ្មែរបច្ចុប្បន្នមិនគួរធ្វើបែបនេះទេ ខ្មែរគួរបង្កើតថ្ងៃបុណ្យដោយខ្លួនឯង ខ្មែរគួរតែមានគ្រឹះវប្បធម៌ផ្ទាល់ខ្លួន ដូចដែលដូនតារបស់យើងបានបន្សល់ទុកមកដូច្នោះដែរ។ ខ្មែរគួរតែឱ្យតម្លៃទិវាបុណ្យរបស់ខ្មែរ ហើយប្រសិនបើមានតម្រូវការចាំបាច់ ខ្មែរគួរតែបង្កើតទិវាបុណ្យថ្មីៗទៀតដែលអាចបំពេញតម្រូវការនៃពលរដ្ឋរបស់ខ្លួន ដូចជា កន្លងមក រាជរដ្ឋាភិបាលក៏ធ្លាប់បង្កើតទិវាគ្រូបង្រៀន បង្កើតថ្ងៃកំណើតកងយោធពលខេមរភូមិន្ទ ហើយពេលនេះ ប្រសិនបើចាំបាច់ រាជរដ្ឋាភិបាលក៏គួរបង្កើតទិវានៃក្ដីស្រឡាញ់ ឬ បុណ្យកតញ្ញុតា បន្ថែមទៀត ដោយកំណត់យកពេលវេលាសមស្របណាមួយ ប៉ុន្តែ មិនមែនយកថ្ងៃទី១៤ កុម្ភៈ ដូចបុណ្យ Valentine's Dayនោះទេ។ យើងជាខ្មែរដែលជាកូនចៅជំនាន់ក្រោយនៃអតីតមហានគរដ៏រុងរឿង មិនគួរអង្គុយរង់ចាំតែចម្លងទិវាបុណ្យរបស់បរទេស ឬ រង់ចាំតែអបអរសាទរ ឬ ហៃអើចំពោះទិវាបុណ្យនានារបស់បរទេសនោះទេ យើងត្រូវតែមានពិធីបុណ្យផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង។
ការចង់ទប់ស្កាត់ឥទ្ធិពលនៃវប្បធម៌បរទេស គឺជារឿងដែលគួរធ្វើ ប៉ុន្តែ ការប្រតិបត្តិជាក់ស្ដែង ពិតជាជួបការលំបាក ទាំងក្នុងក្របខណ្ឌច្បាប់ សីលធម៌ សិទ្ធិមនុស្ស និងបរិបទសាកលភាវូបនីយកម្ម។ ហេតុផលមួយក្នុងចំណោមហេតុផលនានា គឺការទប់ស្កាត់កុំឱ្យយុវវ័យឆាប់ចូលប្រឡូកក្នុងការរួមភេទ ប៉ុន្តែទំនាក់ទំនងស្នេហា និងការរួមភេទ គឺសភាវគតិ ជាតម្រូវការបែបធម្មជាតិ និងជាសេរីភាពបុគ្គល ដែលពិបាកនឹងរារាំងណាស់ បើទោះបីជាគ្មានថ្ងៃ Valentine Day ក៏សកម្មភាពទាំងនោះនៅតែកើតឡើងដែរ។ ដូច្នេះ អ្វីដែលសំខាន់នោះ គឺយើងត្រូវអប់រំយុវជនឱ្យយល់ពីផលអាក្រក់នៃការប្រញាប់ប្រញាល់ចូលប្រឡូកក្នុងការរួមភេទ និងព្យាយាមពន្យល់ពួកគេឱ្យលើកកម្ពស់តម្លៃការសិក្សា ដែលសំខាន់ជាងអ្វីទាំងអស់។ ប៉ុន្តែ យើងក៏ត្រូវតែអប់រំពួកគេអំពីការរួមភេទដោយសុវត្ថិភាពផងដែរ។
លើសពីនេះទៀត ឥទ្ធិពលនៃពិធីបុណ្យ Valentine's Day នេះ ក៏ត្រូវបានជំរុញដោយក្រុមហ៊ុន សាលារៀន សាកលវិទ្យាល័យ ស្ថាប័នឯកជន និងសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួន រួមទាំងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ មានវិទ្យុ ទូរទស្សន៍ កាសែត បណ្ដាញសង្គម facebook ជាដើម ដោយសារតែម្ចាស់ស្ថាប័នទាំងនេះ ចង់បង្កភាពសប្បាយរីករាយដល់សិស្ស និស្សិត កម្មករ បុគ្គលិករបស់ខ្លួន និង ក្នុងបំណងទាក់ទាញការចាប់អារម្មណ៍មកលើសេវាកម្ម ទំនិញ ការផ្សព្វផ្សាយ គណនី គេហទំព័រ និង ស្ថាប័នរបស់ខ្លួន ពួកគេក៏បានអបអរសាទរពិធីបុណ្យ Valentine Day នេះដែរ។ កត្តានេះហើយដែលធ្វើឱ្យពិធីបុណ្យ Valentine Day និង បុណ្យបរទេសផ្សេងៗទៀតកំពុងតែមានឥទ្ធិពលមកលើសង្គមខ្មែរជាបន្តបន្ទាប់យ៉ាងគំហុក។
(រូបភាពពីបណ្តាញសង្គមរបស់អ្នកនិពន្ធ)
=============================================
សូមបញ្ជាក់ថា រាល់អត្ថបទដែលបានផ្សព្វផ្សាយឡើង ជាគំនិតទស្សនៈផ្ទាល់របស់អ្នកនិពន្ធ។ រាជបណ្ឌិត្យសភាកម្ពុជា រក្សាសិទ្ធិក្នុងការផ្សព្វផ្សាយ និងកម្មសិទ្ធិបញ្ញារបស់អ្នកនិពន្ធ។
ឯកឧត្តម ថងលុន ស៊ីសូលីត ប្រធានាធិបតី នៃសាធារណរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យប្រជាមានិតឡាវ នឹង អញ្ជើញចូលរួមក្នុងពិធីបើកការប្រកួតកីឡាស៊ីហ្គេមលើកទី២៣ និងអាស៊ានប៉ារ៉ាហ្គេមលើកទី១២ នៅ ប្រទេសកម្ពុជា អមជាមួយនឹងការ អញ្ជើញមកប...
ការបោះបង់ការសិក្សា តែងតែកើតមានឡើងនៅគ្រប់បណ្តាប្រទេសទាំងអស់នៅលើសាកលលោក មិនថានៅក្នុងប្រទេសអភិវឌ្ឍ ឬប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍនោះឡើយ។ រដ្ឋាភិបាល របស់ប្រទេសនីមួយៗ បានយកចិត្តទុកដាក់លើបញ្ហានេះ ដោយបានដាក់ចេញជាគោលនយោ...
ដើម្បីអបអរទទួលអំណរឆ្នាំថ្មី ឆ្នាំថោះ បញ្ចស័ក ព.ស.២៥៦៧ ក្នុងស្មារតីសាមគ្គី គ្រួសាររាជបណ្ឌិត្យសភាកម្ពុជា នារសៀលថ្ងៃចន្ទ ១០រោច ខែចេត្រ ឆ្នាំខាល ចត្វាស័ក ព.ស ២៥៦៦ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី១០ ខែមេសា ឆ្នាំ២០២៣ ឯកឧត្តម...
ដោយ៖ លោក អ៊ុច លាង អ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវនៃនាយកដ្ឋានសិក្សាអាស៊ី អាហ្វ្រិក និងមជ្ឈិមបូព៌ា នៃវិទ្យាស្ថានទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិនៃកម្ពុជា នៃរាជបណ្ឌិត្យសភាកម្ពុជារយៈពេល៣៧ឆ្នាំ ក្រោយការអនុវត្តគោលនយោបាយកំណែទម្រង់...
បើកាលណាយើងនិយាយអំពី ស្រ្តីក្នុងភាពជាអ្នកដឹកកនាំ យើងមិនអាចបំភ្លេចបានទេនូវព្រះរាជនីយ៍ខ្មែរយើងកាលពីអតីតកាល មានដូចជា ព្រះនាងលីវយី (សោមម៉ា ឬនាងនាគ) ព្រះនាងជ័យទេវី (សម័យចេនឡា) ព្រះមហាក្សត្រិយានី អង្គម៉ី (សម...
ការអប់រំតាមបែបប្រពៃណីត្រូវបានធ្វើឡើងនៅតាមទីវត្តអារាម ដោយមានព្រះសង្ឃជាអ្នកបង្រៀន។ ការអប់រំនាសម័យកាលនោះ ការសិក្សាបានផ្តោតលើការសរសេរ ឬអធិប្បាយទាក់ទងទៅនឹងអត្ថបទសាសនាជាដើម។ តាមរយៈការសិក្សាបែបប្រពៃណីនេះអាចធ...