ស្ថានបេសកកម្មដែលបង្កើតឡើងក្នុងប្រទេសនីមួយៗសុទ្ធតែមានមុខងាររបស់ខ្លួន ហើយមុខងារនោះមានដូចខាងក្រោម៖ 

១) មុខងារតំណាង៖ ជាតំណាងរបស់រដ្ឋដាក់ទូត ដែលភាសាអង់គ្លេសហៅថា Sending State រដ្ឋដែលចាត់មន្ត្រីធ្វើជាតំណាងមកប្រចាំនៅរដ្ឋម្ចាស់ផ្ទះ (Receiving State) ដែលជារដ្ឋទទួលឱ្យបើកស្ថានបេសកកម្មទូត នៅក្នុងរដ្ឋធានីរបស់ខ្លួន ដើម្បីធ្វើការសម្រួលទំនាក់ទំនងរវាងរដ្ឋទាំងពីរ។ 

២) មុខងារការពារ៖ ការពារផលប្រយោជន៍របស់ប្រទេស និងពលរដ្ឋរបស់ខ្លួន នៅក្នុងរដ្ឋម្ចាស់ផ្ទះ នៅពេលចាំបាច់ខ្លះ ស្ថានទូតទទួលភារកិច្ចជាអ្នកចរចា ធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀង ធ្វើសន្ធិសញ្ញាផ្សេងៗ ជាមួយរដ្ឋម្ចាស់ផ្ទះ។ 

៣) មុខងារផ្តល់ព័ត៌មាន៖ ស្វែងយល់តាមគ្រប់មធ្យោបាយស្របច្បាប់ អំពីលក្ខខណ្ឌ និងការរីកចម្រើនសេដ្ឋកិច្ច វប្បធម៌ពាណិជ្ជកម្មរបស់រដ្ឋដែលជាម្ចាស់ផ្ទះ ដើម្បីរាយការណ៍ជូនរដ្ឋាភិបាលប្រទេសរបស់ខ្លួន។ ហើយមានពេលខ្លះ ស្ថានទូតត្រូវធ្វើការបោះពុម្ភផ្សាយព្រឹត្តបត្រព័ត៌មាន (bulletin Information)។

៤) មុខងារកុងស៊ុល៖ តាមធម្មតាស្ថានទូតនីមួយៗមានសិទ្ធិផ្តល់ទិដ្ឋាការ និងរៀបចំបែបបទអន្តោប្រវេសន៍ដល់ជនបរទេសសម្រាប់ការចូលទៅកាន់ប្រទេសដែលជារដ្ឋដាក់ទូត បញ្ជាក់ពីភាពត្រឹមត្រូវរបស់ឯកសារ អត្រានុកូលដ្ឋានផ្សេងៗ សម្រាប់ពលរដ្ឋរបស់ខ្លួនប្រើប្រាស់ នៅក្នុងរដ្ឋម្ចាស់ផ្ទះ ដូចជាសំបុត្រកំណើត និងសំបុត្របញ្ជាក់អាពាហ៍ពិពាហ៍ ជាដើម។ ជាពិសេសស្ថានទូតត្រូវធ្វើការដោះស្រាយផ្តល់ទិដ្ឋាការឆ្លងដែនដល់ពលរដ្ឋរបស់ខ្លួន នៅពេលដែលពលរដ្ឋនោះបាត់បង់ឯកសារទាំងនោះ។

បេសកកម្មការទូត គឺជាស្ថានតំណាងប្រទេសមួយ ប្រចាំនៅប្រទេសផ្សេងមួយទៀត។ ជាទូទៅ ប្រជាជនសាមញ្ញតែងប្រើពាក្យថាស្ថានទូត សម្រាប់ជាការសំគាល់ចំពោះស្ថានទូតទាំងអស់ ដែលប្រចាំនៅក្នុងប្រទេសរបស់ខ្លួន ។

នៅក្នុងច្បាប់អន្តរជាតិ ពាក្យថា ស្ថានទូត នេះគឺសំដៅលើបេសកកម្មការទូតនេះឯង។ ចំពោះប្រទេសដែលមានការគ្រប់គ្រងនយោបាយជាសាធារណរដ្ឋ គេហៅថា ស្ថានឯកអគ្គរដ្ឋទូត រីឯប្រទេសដែលកាន់របបរាជានិយម គេហៅថា ស្ថានឯកអគ្គរាជទូត។

RAC Media | ស៊ឺន សម

​